امروز 7 آبان به مناسبت بزرگداشت کوروش کبیر,شاه عادل ایران زمین,به بررسی منشور او می پردازیم.
منشور کوروش استوانه‌ای گِلین حاوی یک کتیبه سی و پنج سطری به زبان بابلی نوشته شده است.که در پای یک بنا توسط هرمزد رسام در طول کاوش‌های باستان‌شناسی معبد مردوک در بابل در سال 1879کشف گردید. قطعه دوم که حاوی سطور 35تا 45 بود، در مجموعه بابِلی دانشگاه یِیل توسط پروفسور بِرگر شناسایی گردید؛ بنابراین تمامی متن کتیبه حاوی 45 سطر است که سه سطر نخست آن تقریباً به طور کامل از بین رفته و انتهای کتیبه هم تقریبا ناقص است.
متن استوانه درباره فتح بابل توسط کوروش کبیر در سال 539 پیش از میلاد مسیح است که با گزارشی از مردوک خدای بابلی در مورد نَبونَئید آخرین شاه عصر کلدانی، آغاز می‌گردد. سپس متن با جستجوی مردوک برای یافتن یک شاه درست کردار، انتخاب کوروش برای فرمانروایی جهان و اراده او بر سقوط بدون جنگ شهر بابل ادامه پیدا می کند. در بخش بعدی خود کوروش به عنوان شخصیت متکلم ادامه می‌دهد و با عنوان کردن القاب و نسب خود ، اعلام می‌کند که وی صلح و آرامش این سرزمین را تضمین نموده است، به خاطر برکاتی که از مردوک به وی و فرزندش کمبوجیه رسیده است. او در این بخش بازسازی آئین دینی که در طول سلطنت نبونئید نادیده گرفته شده بود و اجازه بازگشت مردمان تبعید شده به سرزمین مادری خود را توصیف می نماید. در پایان متن، شاه فرمان بازسازی دیوارهای تدافعی شهر بابل را توضیح می دهد و می گوید که او در طول کار بازسازی، مشاهده می کند.کتیبه‌ای از آشور بانیپال را
درباره این سایت